ผื่นแพ้ยา

ไขมันในเส้นเลือด	โรคเบาหวาน	โรคภูมิแพ้	โรคข้อเสื่อม	โรคอัมพาต	กระดูกพรุน	ภาวะไตวาย	มะเร็งปากมดลูก	มะเร็งปอด	โรคอ้วน
มะเร็งเต้านม	โรคไทรอยด์	มะเร็ง ต่อมลูกหมาก	มะเร็งลำไส้ใหญ่	โรคเสื่อมสมรรถ ภาพทางเพศ	ตับอักเสบ	โรคกระเพาะ อาหาร	โรคต้อหิน	ต้อกระจก	โรคตาแดง
โรคผิวหนัง	โรคผิวหนัง ติดเชื้อไวรัส	โรคผิวหนัง ติดเชื้อรา	โรคผิวหนัง ติดเชื้อแบคทีเรีย	โรคเก๊าท์	โรคหอบหืด	วัณโรค	โรคความดัน โลหิตสูง	โรคปอดบวม	โรคนิ่วในไต
โรคหัด	โรคพาร์คินสัน	โรคอุจจาระร่วง	โรคพิษสุนัขบ้า	โรคอหิวาตกโรค	โรครูมาตอยด์	โรคฮีโมฟิเลีย	โรคริดสีดวง ทวารหนัก	โรคไต	โรคจิตเภท

ผื่นแพ้ยา คือภาวะซึ่งมีผลไม่พึงประสงค์ของยาเกิดขึ้นที่ผิวหนัง ส่วนใหญ่เป็นไม่มากและหายได้เองเมื่อหยุดยาที่เป็นสาเหตุ นอกจากผิวหนังแล้วยายังอาจทำให้มีการเปลี่ยนแปลงของเส้นผม เส้นขน และเล็บได้ ส่งผลต่อชั้นเยื่อเมือก หรือทำให้เกิดอาการคันโดยไม่มีผื่นก็ได้ ผื่นแพ้ยาที่ไม่มีความรุนแรง ส่วนใหญ่จะหายไปเองได้ในระยะเวลาประมาณ 2-3 วันหลังการหยุดยาที่เป็นสาเหตุ อย่างไรก็ดี การเกิดผื่นแพ้ยาเพียงเล็กน้อยอาจเป็นสัญญาณนำไปสู่อาการอื่นๆ ที่มีความรุนแรงมากขึ้นด้วยก็ได้ ดังนั้นผู้ป่วยจึงควรเข้าพบแพทย์/ไปโรงพยาบาลทันทีเมื่อเกิดผื่นแพ้ยาขึ้น
อาการผื่นแพ้ยาที่เกิดขึ้นจะมีความแตกต่างกันไปในผู้ป่วยแต่ละราย โดยอาจเริ่มจากอาการคันเพียงเล็กน้อยโดยไม่พบผื่น หรือเกิดผื่นเล็กๆขึ้นในบางบริเวณของผิวหนัง ผื่นมักมีสีแดง ตรงกลางมีสีเข้ม ผิวหนังอาจมีอาการบวม หรือมีลักษะเหมือนตุ่มน้ำใส นอกจากนั้น ผู้ป่วยอาจมีอาการ เจ็บ แสบร้อน หรือคัน ในบริเวณของผื่นด้วย ในบางราย ผื่นแพ้ยาอาจมีความรุนแรงจนเกิดผื่นขึ้นทั่วตัว ถ้าเป็นผื่นลมพิษจะมีผื่นแดง บวมนูน คัน ไม่มีสะเก็ด ผื่นแพ้ยาที่มีความรุนแรงมาก อาจพบจุดเลือดออกที่ใต้ผิวหนัง หรือสามารถสังเกตเห็นผิวหนังตายจนผิวหนังเกิดการหลุดลอกได้ ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดร่วมกับปฏิกิริยาการแพ้ยาอื่นๆ ด้วย เช่น เกิดอาการวิงเวียนเนื่องจากความดันโลหิตต่ำ และ/หรือ มีการหายใจไม่สะดวก/หายใจลำบาก เป็นต้น
การรักษาผื่นแพ้ยาที่สำคัญที่สุดคือ การหยุดใช้ยานั้นๆที่เป็นสาเหตุของผื่นแพ้ยาทันที ทั้งนี้รวมถึงยาต่างๆที่มีโครงสร้างทางเคมีคล้ายคลึงกับยาที่ผู้ป่วยแพ้ด้วย ในการรักษาอาการการแพ้/ผื่นแพ้ยานี้ แพทย์อาจพิจารณาให้ยาเสตียรอยด์ เช่น ยาเพรดนิโซโลน (Prednisolone), ยาแก้แพ้ (Antihistamine) เช่น ยาไดเฟนไฮดรามีน (Diphenhydramine), และให้ยาเอฟีดรีน (Ephedrine) เพื่อป้องกันภาวะความดันโลหิตต่ำ, ร่วมกับการให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำเพื่อป้องกันภาวะความดันโลหิตต่ำเช่นกัน

ข้อมูลเกี่ยวกับโรคต่างๆ รวบรวมมาจากเอกสารแผ่นพับจากโรงพยาบาลและศูนย์สุขภาพทั่วไป เพื่อให้รู้ลักษณะของโรคและสาเหตุ และการรักษาเบี้องต้นในการดูแลสุขภาพ เมื่อทราบสาเหตุและอาการป๋วย ว่าเป็นโรคอะไร ควรรีบปรึกษาแพทย์ผู้เชื่ยวชาญตามสถานพยาบาลต่างๆ อย่าปล่อยไว้ให้เนิ่นนาน อาจจะทำการรักษายากขึ้นและใช้เวลานานในการรักษา